Θα χρειαζόμαστε περισσότερη ενέργεια, περισσότερα είδη ενέργειας, και αυτό σημαίνει περισσότερη πετρελαϊκή και φυσικού αερίου ενέργεια
Αν κάτι απέδειξε η τελευταία δεκαετία, είναι πως η ιδέα ότι θα τρέφουμε έναν ενεργοβόρο πλανήτη αποκλειστικά με αιολικά, ηλιακά και… ευχές, ανήκει μάλλον στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Ή καλύτερα, της πολιτικής επιστημονικής φαντασίας. Γιατί μπορεί οι θερμοστάτες να κατεβαίνουν, τα φώτα να σβήνουν και οι μπαταρίες να φορτίζουν όλο και πιο αργά, αλλά η φιλολογία της «πράσινης μετάβασης» εξακολουθεί να απορροφά επιδοτήσεις, χειροκροτήματα και πλαστικά βραβεία βιωσιμότητας.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, ο Mike Sommers, πρόεδρος του American Petroleum Institute, δηλώνει χωρίς περιστροφές: «Δεν μεταβαίνουμε από κάτι σε κάτι άλλο.
Θα χρειαζόμαστε περισσότερη ενέργεια, περισσότερα είδη ενέργειας, και αυτό σημαίνει περισσότερη πετρελαϊκή και φυσικού αερίου ενέργεια».
Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε την αλήθεια;
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας πρόκειται να εκτοξευθεί τις επόμενες δεκαετίες, κυρίως λόγω της ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης και των υποδομών δεδομένων.
Από 1-2% ετήσια αύξηση που βλέπαμε στην πρώτη θητεία Trump, τώρα η εκτίμηση κάνει λόγο για 25% έως το 2030 και 50% μέχρι το 2050. Και το καύσιμο της νέας εποχής; Όχι, δεν είναι ο άνεμος. Ούτε ο ήλιος.
Είναι το παρεξηγημένο φυσικό αέριο – ο καύσιμος ήρωας πίσω από τα data centers του αύριο.
Εν τω μεταξύ, οργανισμοί όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA), που κάποτε ιδρύθηκε με σκοπό να παρέχει αξιόπιστα ενεργειακά δεδομένα και να προστατεύει τις στρατηγικές αποθήκες καυσίμων, σήμερα φαίνεται να έχει αναλάβει το ρόλο του ιδεολογικού καθοδηγητή.
Προβλέπει, λέει, πτώση της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου ως το 2030.
Ο Sommers το αποκαλεί αυτό «παράλογο και πολιτικό». Ίσως γιατί είναι και τα δύο.
Σκληρή πραγματικότητα
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και η Ευρώπη – πάντοτε έτοιμη να εξάγει τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές της – να επιβάλει «κατευθυντήριες γραμμές βιωσιμότητας» στις αμερικανικές εταιρείες ενέργειας.
Δηλαδή, ένα είδος εμπορικού προστατευτισμού μεταμφιεσμένου σε περιβαλλοντική ηθική. Η ίδια ήπειρος που επιστρέφει ξανά στον λιγνίτη για να μην παγώσει, προσπαθεί να διδάξει στις ΗΠΑ πώς να ζεσταθούν με το μηδέν.
Ο Sommers παραμένει αισιόδοξος. Μετά τις παρεμβάσεις της αμερικανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας, ο πρόεδρος Trump εξαιρεί τις ενεργειακές εισαγωγές από τους δασμούς, αναγνωρίζοντας τη μοναδική φύση της ενεργειακής αλυσίδας.
Η ενέργεια δεν είναι προϊόν πολυτελείας. Είναι προϋπόθεση πολιτισμού.
Αυτό που ακούγεται από την Ουάσινγκτον δεν είναι πια ο ήχος του ανεμογεννήτριας, αλλά το καπάκι του ρεαλισμού που κλείνει οριστικά πάνω στην «πράσινη φούσκα».
Όπως τονίζει ο Sommers, αν θέλουμε να καλύψουμε τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη, πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε σε ουτοπίες.
Όχι, δεν χρειάζεται να πετάξουμε τον ΔΟΕ στα σκουπίδια.
Απλώς χρειαζόμαστε ηγεσίες που βλέπουν τον κόσμο όπως είναι – όχι όπως θα ήθελαν να είναι οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ των ESG reports.
Ίσως τελικά, η μεγαλύτερη πρόκληση για το μέλλον να μην είναι οι εκπομπές CO₂, αλλά οι εκπομπές αυταπάτης. Και εκεί, τα αποθέματα είναι ανεξάντλητα.
www.bankingnews.gr
Ή καλύτερα, της πολιτικής επιστημονικής φαντασίας. Γιατί μπορεί οι θερμοστάτες να κατεβαίνουν, τα φώτα να σβήνουν και οι μπαταρίες να φορτίζουν όλο και πιο αργά, αλλά η φιλολογία της «πράσινης μετάβασης» εξακολουθεί να απορροφά επιδοτήσεις, χειροκροτήματα και πλαστικά βραβεία βιωσιμότητας.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, ο Mike Sommers, πρόεδρος του American Petroleum Institute, δηλώνει χωρίς περιστροφές: «Δεν μεταβαίνουμε από κάτι σε κάτι άλλο.
Θα χρειαζόμαστε περισσότερη ενέργεια, περισσότερα είδη ενέργειας, και αυτό σημαίνει περισσότερη πετρελαϊκή και φυσικού αερίου ενέργεια».
Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε την αλήθεια;
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας πρόκειται να εκτοξευθεί τις επόμενες δεκαετίες, κυρίως λόγω της ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης και των υποδομών δεδομένων.
Από 1-2% ετήσια αύξηση που βλέπαμε στην πρώτη θητεία Trump, τώρα η εκτίμηση κάνει λόγο για 25% έως το 2030 και 50% μέχρι το 2050. Και το καύσιμο της νέας εποχής; Όχι, δεν είναι ο άνεμος. Ούτε ο ήλιος.
Είναι το παρεξηγημένο φυσικό αέριο – ο καύσιμος ήρωας πίσω από τα data centers του αύριο.
Εν τω μεταξύ, οργανισμοί όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA), που κάποτε ιδρύθηκε με σκοπό να παρέχει αξιόπιστα ενεργειακά δεδομένα και να προστατεύει τις στρατηγικές αποθήκες καυσίμων, σήμερα φαίνεται να έχει αναλάβει το ρόλο του ιδεολογικού καθοδηγητή.
Προβλέπει, λέει, πτώση της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου ως το 2030.
Ο Sommers το αποκαλεί αυτό «παράλογο και πολιτικό». Ίσως γιατί είναι και τα δύο.
Σκληρή πραγματικότητα
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και η Ευρώπη – πάντοτε έτοιμη να εξάγει τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές της – να επιβάλει «κατευθυντήριες γραμμές βιωσιμότητας» στις αμερικανικές εταιρείες ενέργειας.
Δηλαδή, ένα είδος εμπορικού προστατευτισμού μεταμφιεσμένου σε περιβαλλοντική ηθική. Η ίδια ήπειρος που επιστρέφει ξανά στον λιγνίτη για να μην παγώσει, προσπαθεί να διδάξει στις ΗΠΑ πώς να ζεσταθούν με το μηδέν.
Ο Sommers παραμένει αισιόδοξος. Μετά τις παρεμβάσεις της αμερικανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας, ο πρόεδρος Trump εξαιρεί τις ενεργειακές εισαγωγές από τους δασμούς, αναγνωρίζοντας τη μοναδική φύση της ενεργειακής αλυσίδας.
Η ενέργεια δεν είναι προϊόν πολυτελείας. Είναι προϋπόθεση πολιτισμού.
Αυτό που ακούγεται από την Ουάσινγκτον δεν είναι πια ο ήχος του ανεμογεννήτριας, αλλά το καπάκι του ρεαλισμού που κλείνει οριστικά πάνω στην «πράσινη φούσκα».
Όπως τονίζει ο Sommers, αν θέλουμε να καλύψουμε τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη, πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε σε ουτοπίες.
Όχι, δεν χρειάζεται να πετάξουμε τον ΔΟΕ στα σκουπίδια.
Απλώς χρειαζόμαστε ηγεσίες που βλέπουν τον κόσμο όπως είναι – όχι όπως θα ήθελαν να είναι οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ των ESG reports.
Ίσως τελικά, η μεγαλύτερη πρόκληση για το μέλλον να μην είναι οι εκπομπές CO₂, αλλά οι εκπομπές αυταπάτης. Και εκεί, τα αποθέματα είναι ανεξάντλητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών