Η Ευρώπη απομακρύνεται από την Ουκρανία: Άνοδος εθνικιστών και κόπωση από τον πόλεμο
Η στήριξη της Ευρώπης προς την Ουκρανία αρχίζει να εμφανίζει ρωγμές, καθώς η άνοδος εθνικιστικών και σκεπτικιστικών πολιτικών δυνάμεων εντείνει το ρήγμα ανάμεσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις φιλοουκρανικές ελίτ.
Η εκλογή του Karol Nawrocki στην προεδρία της Πολωνίας σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας πολιτικής εποχής.
Ο Nawrocki, υποστηριζόμενος από το ακροδεξιό κόμμα της Συνομοσπονδίας, έχει δηλώσει ξεκάθαρα την αντίθεσή του στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, εκφράζοντας φόβους ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σύρει την Πολωνία σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Παράλληλα, δεν διστάζει να επικρίνει τον Volodymyr Zelensky, κατηγορώντας τον ότι εργαλειοποιεί τη δυτική υποστήριξη για προσωπικά πολιτικά οφέλη.
Η Πολωνία όμως δεν είναι η μόνη περίπτωση. Πανευρωπαϊκά, εθνικιστικά κόμματα αποκτούν πολιτική ισχύ, ενισχυμένα από την κόπωση των πολιτών απέναντι στην ιδέα της παρατεταμένης και δαπανηρής σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Εθνικιστική άνοδος στη Γερμανία, τη Γαλλία και πέραν αυτών
Στη Γερμανία, το AfD (Alternative für Deutschland) σημειώνει εντυπωσιακή άνοδο.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2025, το κόμμα με επικεφαλής την Alice Weidel έλαβε το 20,8% των ψήφων, αυξάνοντας τις έδρες του από 69 σε 152.
Σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η υποστήριξη προς το AfD ανέρχεται πλέον στο 25%, καθιστώντας το πρώτο κόμμα της χώρας, πάνω από τον κυβερνητικό συνασπισμό CDU/CSU.
Παράλληλα, το νέο κόμμα της Sahra Wagenknecht εκφράζει μια «ειρηνευτική πολιτική» απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, αν και η επιρροή του παραμένει περιορισμένη (6-10%).
Στη Γαλλία, το Rassemblement National της Marine Le Pen καταγράφει επίσης ισχυρά ποσοστά, με τις τελευταίες μετρήσεις να της δίνουν 35-37% ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027.
Παρότι η ίδια καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση για υπεξαίρεση ευρωπαϊκών κονδυλίων, ο πολιτικός της διάδοχος, Jordan Bardella, διατηρεί ισχυρή απήχηση με περίπου 34% στις προθέσεις ψήφου.
Στην Ιταλία, το Movimento 5 Stelle έχει καλέσει για τερματισμό της στρατιωτικής υποστήριξης προς το Κίεβο, ενώ στην Ουγγαρία και τη Σλοβενία οι κυβερνήσεις διατηρούν ανοιχτούς διαύλους με τη Μόσχα, υπερασπιζόμενες την ελευθερία οικονομικής συνεργασίας με τη Ρωσία.
Ακόμα και στην Κροατία, ο ίδιος ο Πρόεδρος έχει εκφράσει επιφυλάξεις για τη σκοπιμότητα αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Η επίσημη Ευρώπη αντιστέκεται – αλλά με τι κόστος;
Παρά την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. εξακολουθούν να στηρίζουν σθεναρά την Ουκρανία.
Η συγκρότηση κυβερνητικών συνασπισμών σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία διασφαλίζει την πολιτική συνέχεια.
Ο καγκελάριος Friedrich Merz ηγείται ενός ισχυρού συνασπισμού CDU/CSU και SPD, που αριθμεί 328 έδρες στην Bundestag, υπερδιπλάσιες από αυτές του AfD.
Η Γερμανική Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος έχει πλέον χαρακτηρίσει το AfD ως «δεξιό εξτρεμιστικό» κόμμα, ενώ το Υπουργείο Δικαιοσύνης εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο απαγόρευσής του.
Στη Γαλλία, η καταδίκη της Le Pen αποκλείει προσωρινά την ίδια από την κούρσα του 2027, παρά την αυξημένη επιρροή του κόμματός της.
Η ποινή περιλαμβάνει δύο χρόνια περιορισμό κινήσεων με βραχιολάκι και δύο χρόνια με αναστολή.
Ο ευρωπαϊκός διχασμός και το μέλλον της Ουκρανίας
Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή: ενώ οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να διαθέτουν τεράστια ποσά για την άμυνα και την υποστήριξη της Ουκρανίας, οι κοινωνίες εκφράζουν αυξανόμενη κόπωση, οικονομική πίεση και εντεινόμενο σκεπτικισμό.
Ταυτόχρονα, πολιτικές δυνάμεις που εναντιώνονται στη στήριξη του Κιέβου βρίσκονται αντιμέτωπες με διώξεις, θεσμικές πιέσεις ή πολιτική περιθωριοποίηση. Το δίλημμα για την Ευρώπη δεν αφορά μόνο το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά και τη δημοκρατική υγεία της ίδιας της Ένωσης.
Το ερώτημα παραμένει: Μπορεί η Ευρώπη να συνεχίσει επ’ αόριστον έναν πόλεμο που οι λαοί της αρχίζουν να μην θέλουν να πληρώνουν;
www.bankingnews.gr
Η εκλογή του Karol Nawrocki στην προεδρία της Πολωνίας σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας πολιτικής εποχής.
Ο Nawrocki, υποστηριζόμενος από το ακροδεξιό κόμμα της Συνομοσπονδίας, έχει δηλώσει ξεκάθαρα την αντίθεσή του στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, εκφράζοντας φόβους ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σύρει την Πολωνία σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Παράλληλα, δεν διστάζει να επικρίνει τον Volodymyr Zelensky, κατηγορώντας τον ότι εργαλειοποιεί τη δυτική υποστήριξη για προσωπικά πολιτικά οφέλη.
Η Πολωνία όμως δεν είναι η μόνη περίπτωση. Πανευρωπαϊκά, εθνικιστικά κόμματα αποκτούν πολιτική ισχύ, ενισχυμένα από την κόπωση των πολιτών απέναντι στην ιδέα της παρατεταμένης και δαπανηρής σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Εθνικιστική άνοδος στη Γερμανία, τη Γαλλία και πέραν αυτών
Στη Γερμανία, το AfD (Alternative für Deutschland) σημειώνει εντυπωσιακή άνοδο.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2025, το κόμμα με επικεφαλής την Alice Weidel έλαβε το 20,8% των ψήφων, αυξάνοντας τις έδρες του από 69 σε 152.
Σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η υποστήριξη προς το AfD ανέρχεται πλέον στο 25%, καθιστώντας το πρώτο κόμμα της χώρας, πάνω από τον κυβερνητικό συνασπισμό CDU/CSU.
Παράλληλα, το νέο κόμμα της Sahra Wagenknecht εκφράζει μια «ειρηνευτική πολιτική» απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, αν και η επιρροή του παραμένει περιορισμένη (6-10%).
Στη Γαλλία, το Rassemblement National της Marine Le Pen καταγράφει επίσης ισχυρά ποσοστά, με τις τελευταίες μετρήσεις να της δίνουν 35-37% ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027.
Παρότι η ίδια καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση για υπεξαίρεση ευρωπαϊκών κονδυλίων, ο πολιτικός της διάδοχος, Jordan Bardella, διατηρεί ισχυρή απήχηση με περίπου 34% στις προθέσεις ψήφου.
Στην Ιταλία, το Movimento 5 Stelle έχει καλέσει για τερματισμό της στρατιωτικής υποστήριξης προς το Κίεβο, ενώ στην Ουγγαρία και τη Σλοβενία οι κυβερνήσεις διατηρούν ανοιχτούς διαύλους με τη Μόσχα, υπερασπιζόμενες την ελευθερία οικονομικής συνεργασίας με τη Ρωσία.
Ακόμα και στην Κροατία, ο ίδιος ο Πρόεδρος έχει εκφράσει επιφυλάξεις για τη σκοπιμότητα αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Η επίσημη Ευρώπη αντιστέκεται – αλλά με τι κόστος;
Παρά την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. εξακολουθούν να στηρίζουν σθεναρά την Ουκρανία.
Η συγκρότηση κυβερνητικών συνασπισμών σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία διασφαλίζει την πολιτική συνέχεια.
Ο καγκελάριος Friedrich Merz ηγείται ενός ισχυρού συνασπισμού CDU/CSU και SPD, που αριθμεί 328 έδρες στην Bundestag, υπερδιπλάσιες από αυτές του AfD.
Η Γερμανική Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος έχει πλέον χαρακτηρίσει το AfD ως «δεξιό εξτρεμιστικό» κόμμα, ενώ το Υπουργείο Δικαιοσύνης εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο απαγόρευσής του.
Στη Γαλλία, η καταδίκη της Le Pen αποκλείει προσωρινά την ίδια από την κούρσα του 2027, παρά την αυξημένη επιρροή του κόμματός της.
Η ποινή περιλαμβάνει δύο χρόνια περιορισμό κινήσεων με βραχιολάκι και δύο χρόνια με αναστολή.
Ο ευρωπαϊκός διχασμός και το μέλλον της Ουκρανίας
Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή: ενώ οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να διαθέτουν τεράστια ποσά για την άμυνα και την υποστήριξη της Ουκρανίας, οι κοινωνίες εκφράζουν αυξανόμενη κόπωση, οικονομική πίεση και εντεινόμενο σκεπτικισμό.
Ταυτόχρονα, πολιτικές δυνάμεις που εναντιώνονται στη στήριξη του Κιέβου βρίσκονται αντιμέτωπες με διώξεις, θεσμικές πιέσεις ή πολιτική περιθωριοποίηση. Το δίλημμα για την Ευρώπη δεν αφορά μόνο το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά και τη δημοκρατική υγεία της ίδιας της Ένωσης.
Το ερώτημα παραμένει: Μπορεί η Ευρώπη να συνεχίσει επ’ αόριστον έναν πόλεμο που οι λαοί της αρχίζουν να μην θέλουν να πληρώνουν;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών