Τα εξαιρετικά κινητά συστήματα SAM των Χούθι και αυτά που χρησιμοποιούν παθητικούς αισθητήρες υπέρυθρων αποτελούν ένα ενοχλητικό πρόβλημα ακόμη και για προηγμένα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη
Aν και οι λεπτομέρειες παραμένουν περιορισμένες, οι Houthis φαίνεται να έχουν φτάσει ανησυχητικά κοντά στο να καταρρίψουν ένα αμερικανικό F-35 Joint Strike Fighter, και σύμφωνα με πληροφορίες αρκετά αμερικανικά F-16 Viper, κατά τη διάρκεια μιας αύξησης των αεροπορικών επιδρομών σε στόχους στην Υεμένη αυτή την άνοιξη.
Οι δυνατότητες αεράμυνας των Houthis είναι σε μεγάλο βαθμό στοιχειώδεις, αλλά αυτό τις καθιστά επίσης μια μοναδική και ενοχλητική πρόκληση για τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη.
Αποτελούμενα κυρίως από κινητά συστήματα, μπορούν να εμφανιστούν σχεδόν οπουδήποτε, διαταράσσοντας προσεκτικά καταρτισμένα σχέδια αποστολής.
Πολλά από αυτά είναι επίσης αυτοσχέδια, αξιοποιώντας μη παραδοσιακούς παθητικούς αισθητήρες υπερύθρων και πυραύλους αέρος - αέρος που παρέχουν ελάχιστη έως καθόλου έγκαιρη προειδοποίηση για μια απειλή, πόσο μάλλον για μια εισερχόμενη επίθεση.
Οι αεράμυνες των Houthis φαίνεται να έχουν οδηγήσει σε αυξημένη χρήση αεροσκαφών stealth όπως το F-35, ειδικά για άμεσες επιθέσεις σε στόχους στην Υεμένη, καθώς και σε δαπανηρά πυρομαχικά απόκρουσης, τους τελευταίους μήνες.
Ο αμερικανικός στρατός ξεκίνησε την εκτεταμένη εκστρατεία επιθέσεων εναντίον στόχων των Houthis στην Υεμένη, με την ονομασία Επιχείρηση Rough Rider, τον Μάρτιο.
Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε κατάπαυση του πυρός με την ένοπλη ομάδα, στην οποία οι αρχές στο Ομάν είχαν βοηθήσει να επιτευχθεί.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, είναι άγνωστο ποιον ή ποιους πυραύλους εκτόξευσαν οι Houthis κατά του F-35.
Άλλες λεπτομέρειες που θα επέτρεπαν μια πλήρη αξιολόγηση αυτής της εμπλοκής, καθώς και οι αναφερόμενες απόπειρες αναχαίτισης των F-16, δεν έχουν ακόμη προκύψει.
Ένα F-16C Viper της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ φτάνει σε άγνωστη τοποθεσία στη Μέση Ανατολή στις 12 Απριλίου 2025. USAF
Για να δώσουμε ένα γενικό πλαίσιο, όσον αφορά το F-35, εκτός από τον σχεδιασμό stealth, το αεροσκάφος διαθέτει μια ισχυρή ενσωματωμένη σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου, καθώς και την ικανότητα χρήσης αναλώσιμων αντιμέτρων και την ικανότητα χρήσης ρυμουλκούμενων δολωμάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άτρωτο στην ανίχνευση ή την αναχαίτιση.
«Το F-35... έχει σχεδιαστεί με το δικό του εξαιρετικά ενσωματωμένο, εξαιρετικά προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου AN/ASQ-239.
Εκμεταλλεύεται το ενεργό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) και τις κεραίες που είναι θαμμένες κατά μήκος των άκρων των φτερών και των επιφανειών ελέγχου του και κάτω από το περίβλημά του.
Αυτή η δυνατότητα επιτρέπει στο F-35 να «αυτοσυνοδεύεται» στην περιοχή-στόχο και πίσω, αντιμετωπίζοντας ηλεκτρονικά εχθρικούς πομπούς από τους οποίους μπορεί να δυσκολεύεται να παραμείνει αρκετά μακριά για να αποφύγει εντελώς την ανίχνευση.
Αυτή η ίδια σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου και ο υψηλός βαθμός σύντηξης αισθητήρων του αεροσκάφους προσφέρουν στους πιλότους του F-35 τη δυνατότητα να λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις σχετικά με την επιβιωσιμότητά τους εν πτήσει.
Μπορούν να αποφασίσουν να καταστρέψουν απειλητικούς πομπούς που μπορεί να εμφανιστούν στο δρόμο τους, και αναπτύσσονται νέα όπλα για να το κάνουν αυτό γρήγορα και σε σχετικά μεγάλες αποστάσεις, ή για να αποφύγουν εντελώς την απειλή, εάν είναι δυνατόν, ή για να προσπαθήσουν να την τυφλώσουν και να την μπερδέψουν μέσω ηλεκτρονικών επιθέσεων, επιτρέποντας στο F-35 να περάσει άθικτο.
Αυτή η δυνατότητα ηλεκτρονικού πολέμου δίνει στο αεροσκάφος έναν αυξημένο βαθμό επιβιωσιμότητας και βοηθά στην αντιστάθμιση της εξάρτησης από τον σχεδιασμό του με χαμηλή παρατηρησιμότητα, ο οποίος έχει και τις αδυναμίες του.
Πέρα από το ότι είναι βελτιστοποιημένο για να νικήσει ραντάρ ελέγχου πυρός υψηλότερης συχνότητας, όπως αυτά που λειτουργούν στη ζώνη Χ και γύρω από αυτήν, το πίσω μέρος του F-35 έχει προκαλέσει λίγο αμφιλεγόμενο ενδιαφέρον, καθώς η αντιληπτή διατομή του ραντάρ είναι μεγαλύτερη από ό,τι θα ήθελαν ορισμένοι, αφήνοντάς το ενδεχομένως ευάλωτο στην ανίχνευση και ακόμη και στην εμπλοκή από πίσω.
Ακόμα και στην πιο αθόρυβη διαμόρφωσή του, ένα F-35 πρέπει επίσης να ανοίξει τις εσωτερικές του θύρες για να χρησιμοποιήσει πυρομαχικά αέρος - αέρος και αέρος -εδάφους, κάτι που προσφέρει στον εχθρό μια σύντομη ευκαιρία να τον ανιχνεύσει σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις στο ραντάρ.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, μια κεντρική πτυχή του οπλοστασίου αεράμυνας που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οι Houthis την τελευταία δεκαετία περίπου είναι η χρήση αισθητήρων υπέρυθρης ακτινοβολίας για την ανίχνευση, την παρακολούθηση και την ειδοποίηση στόχων, καθώς και ως ανιχνευτές στα ίδια τα αναχαιτιστικά.
Οι Houthis διαθέτουν αποθέματα πυραύλων αέρος - αέρος R-73 και R-27 με υπέρυθρη καθοδήγηση, οι οποίοι έχουν επαναχρησιμοποιηθεί για χρήση εδάφους-αέρος, οι οποίοι αναφέρονται τοπικά ως Thaqib-1 και Thaqib-2.
Οι μαχητές της Υεμένης διαθέτουν επίσης πυραύλους εδάφους - αέρος με υπέρυθρη κατεύθυνση, σειράς Saqr, οι οποίοι έχουν κάποιο βαθμό ικανότητας αιωρούμενης πτήσης. Βασίζονται σε ένα ιρανικό σχέδιο που συνήθως αναφέρεται απλώς ως «358».
Η ικανότητα των πυραύλων Saqr/358 να εμπλέκονται με μαχητικά αεροσκάφη που πετούν υψηλότερα και ταχύτερα είναι πιθανώς κάπως περιορισμένη, αλλά τα Thaqib-1/2 έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να θέτουν σε κίνδυνο τουλάχιστον τους μαχητές στο παρελθόν, στο οποίο θα επανέλθουμε αργότερα.
Οι Houthis δημοσιεύουν επίσης τακτικά πλάνα από υπέρυθρες κάμερες, αφού ισχυρίζονται ότι αναχαιτίζουν αμερικανικά και άλλα ξένα αεροσκάφη με και χωρίς επανδρωμένα αεροσκάφη.
Αυτό, με τη σειρά του, υποδηλώνει την πιθανότητα οι μαχητές της Υεμένης να χρησιμοποιούν επίσης υπέρυθρους αισθητήρες για την ανίχνευση στόχων, την παρακολούθηση και την ειδοποίηση πέρα από τους τύπους υπέρυθρων πυραύλων, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων συστημάτων πυραύλων εδάφους-αέρος με καθοδήγηση ραντάρ, όπως πιο σύγχρονους τύπους που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια με τη βοήθεια του Ιράν.
Σε αντίθεση με τα ενεργά ραντάρ, οι αισθητήρες και οι ανιχνευτές υπερύθρων είναι παθητικοί στη φύση τους.
Αυτό σημαίνει ότι δεν εκπέμπουν σήματα που μια σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου όπως το AN/ASQ-239 ή άλλοι αισθητήρες προειδοποίησης RF μπορούν να ανιχνεύσουν για να ειδοποιήσουν τους πιλότους ότι υπάρχει απειλή και, ιδίως, ότι το αεροσκάφος τους έχει εντοπιστεί και στοχεύεται πριν και μετά την εκτόξευση ενός πυραύλου.
Αυτό δημιουργεί προκλήσεις τόσο για τα αεροσκάφη stealth όσο και για τα μη stealth.
Κατά την εκτόξευση, ένα F-35 θα πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσει τον εισερχόμενο πύραυλο χρησιμοποιώντας το Σύστημα Κατανεμημένου Διαφράγματος (DAS) AN/AAQ-37, το οποίο αποτελείται από μια συστοιχία έξι υπέρυθρων καμερών εγκατεστημένων σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από το αεροσκάφος.
Ωστόσο, ο χρόνος που διαθέτει ο πιλότος για να αντιδράσει θα μπορούσε να είναι πολύ σύντομος σε αυτό το σημείο, ειδικά εάν υπήρχε ελάχιστη έως καθόλου προειδοποίηση.
Ένα αεροσκάφος χωρίς ηλεκτροοπτικές ή/και υπέρυθρες δυνατότητες ανίχνευσης/προειδοποίησης προσέγγισης εκτόξευσης πυραύλων θα έπρεπε πρώτα να βασιστεί στην οπτική ανίχνευση της εισερχόμενης απειλής με καθοδήγηση υπέρυθρης ακτινοβολίας πριν καν επιχειρήσει οποιαδήποτε ενέργεια αποφυγής.
Η σύνδεση αισθητήρων υπέρυθρης ακτινοβολίας με συστήματα πυραύλων εδάφους-αέρος καθοδηγούμενα από ραντάρ θα μπορούσε επίσης να τους βοηθήσει να παραμείνουν κρυμμένοι, μη χρειάζεται να αρχίσουν να ακτινοβολούν μέχρι πολύ αργά στον κύκλο εμπλοκής τους.
Αυτό θα μείωνε τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης ενός στοχευμένου αεροσκάφους.
Θα βοηθούσε επίσης στην καθοδήγηση του ραντάρ ελέγχου πυρός σε μη ορατούς στόχους.
«Οι Houthis και οι Ιρανοί στράφηκαν στο ηλεκτροοπτικό σύστημα, επειδή είναι ένα εντελώς παθητικό σύστημα», είχε δηλώσει στο CBS News ο Μάικλ Νάιτς, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ουάσινγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής, ένα think tank στην Ουάσινγκτον, για ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθώς οι απώλειες των αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9 προς τους Χούθι είχαν ήδη αρχίσει να συσσωρεύονται.
«Είναι δύσκολο να εντοπίσεις αυτά τα πράγματα επειδή δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία υπογραφή πριν από την εκτόξευση».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι η ικανότητα των συστημάτων αεράμυνας των Houthis να υπερβαίνουν το βάρος τους αξιοποιώντας δυνατότητες υπέρυθρης ακτινοβολίας κατώτερου επιπέδου δεν είναι κάτι καινούργιο και από πολλές απόψεις αποτελεί πλεονέκτημα για αυτούς για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Οι μαχητές της Υεμένης ισχυρίστηκαν επίσης ότι έχουν καταστρέψει μαχητικά αεροσκάφη Tornado, F-15 και F-16 με πλήρωμα, καθώς και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που ανήκουν σε δυνάμεις υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας κατά τη διάρκεια μαχών στα τέλη της δεκαετίας του 2010 και στις αρχές της δεκαετίας του 2020.
Αν και δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί ένας ακριβής απολογισμός, σημαντικές απώλειες αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9 Reaper προς τους Houthis είναι επίσης καλά τεκμηριωμένες και με άλλο τρόπο τεκμηριωμένες σε αυτό το σημείο.
www.bankingnews.gr
Οι δυνατότητες αεράμυνας των Houthis είναι σε μεγάλο βαθμό στοιχειώδεις, αλλά αυτό τις καθιστά επίσης μια μοναδική και ενοχλητική πρόκληση για τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη.
Αποτελούμενα κυρίως από κινητά συστήματα, μπορούν να εμφανιστούν σχεδόν οπουδήποτε, διαταράσσοντας προσεκτικά καταρτισμένα σχέδια αποστολής.
Πολλά από αυτά είναι επίσης αυτοσχέδια, αξιοποιώντας μη παραδοσιακούς παθητικούς αισθητήρες υπερύθρων και πυραύλους αέρος - αέρος που παρέχουν ελάχιστη έως καθόλου έγκαιρη προειδοποίηση για μια απειλή, πόσο μάλλον για μια εισερχόμενη επίθεση.
Οι αεράμυνες των Houthis φαίνεται να έχουν οδηγήσει σε αυξημένη χρήση αεροσκαφών stealth όπως το F-35, ειδικά για άμεσες επιθέσεις σε στόχους στην Υεμένη, καθώς και σε δαπανηρά πυρομαχικά απόκρουσης, τους τελευταίους μήνες.
Ο αμερικανικός στρατός ξεκίνησε την εκτεταμένη εκστρατεία επιθέσεων εναντίον στόχων των Houthis στην Υεμένη, με την ονομασία Επιχείρηση Rough Rider, τον Μάρτιο.
Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε κατάπαυση του πυρός με την ένοπλη ομάδα, στην οποία οι αρχές στο Ομάν είχαν βοηθήσει να επιτευχθεί.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, είναι άγνωστο ποιον ή ποιους πυραύλους εκτόξευσαν οι Houthis κατά του F-35.
Άλλες λεπτομέρειες που θα επέτρεπαν μια πλήρη αξιολόγηση αυτής της εμπλοκής, καθώς και οι αναφερόμενες απόπειρες αναχαίτισης των F-16, δεν έχουν ακόμη προκύψει.
Ένα F-16C Viper της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ φτάνει σε άγνωστη τοποθεσία στη Μέση Ανατολή στις 12 Απριλίου 2025. USAF
Για να δώσουμε ένα γενικό πλαίσιο, όσον αφορά το F-35, εκτός από τον σχεδιασμό stealth, το αεροσκάφος διαθέτει μια ισχυρή ενσωματωμένη σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου, καθώς και την ικανότητα χρήσης αναλώσιμων αντιμέτρων και την ικανότητα χρήσης ρυμουλκούμενων δολωμάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άτρωτο στην ανίχνευση ή την αναχαίτιση.
«Το F-35... έχει σχεδιαστεί με το δικό του εξαιρετικά ενσωματωμένο, εξαιρετικά προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου AN/ASQ-239.
Εκμεταλλεύεται το ενεργό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) και τις κεραίες που είναι θαμμένες κατά μήκος των άκρων των φτερών και των επιφανειών ελέγχου του και κάτω από το περίβλημά του.
Αυτή η δυνατότητα επιτρέπει στο F-35 να «αυτοσυνοδεύεται» στην περιοχή-στόχο και πίσω, αντιμετωπίζοντας ηλεκτρονικά εχθρικούς πομπούς από τους οποίους μπορεί να δυσκολεύεται να παραμείνει αρκετά μακριά για να αποφύγει εντελώς την ανίχνευση.
Αυτή η ίδια σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου και ο υψηλός βαθμός σύντηξης αισθητήρων του αεροσκάφους προσφέρουν στους πιλότους του F-35 τη δυνατότητα να λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις σχετικά με την επιβιωσιμότητά τους εν πτήσει.
Μπορούν να αποφασίσουν να καταστρέψουν απειλητικούς πομπούς που μπορεί να εμφανιστούν στο δρόμο τους, και αναπτύσσονται νέα όπλα για να το κάνουν αυτό γρήγορα και σε σχετικά μεγάλες αποστάσεις, ή για να αποφύγουν εντελώς την απειλή, εάν είναι δυνατόν, ή για να προσπαθήσουν να την τυφλώσουν και να την μπερδέψουν μέσω ηλεκτρονικών επιθέσεων, επιτρέποντας στο F-35 να περάσει άθικτο.
Αυτή η δυνατότητα ηλεκτρονικού πολέμου δίνει στο αεροσκάφος έναν αυξημένο βαθμό επιβιωσιμότητας και βοηθά στην αντιστάθμιση της εξάρτησης από τον σχεδιασμό του με χαμηλή παρατηρησιμότητα, ο οποίος έχει και τις αδυναμίες του.
Πέρα από το ότι είναι βελτιστοποιημένο για να νικήσει ραντάρ ελέγχου πυρός υψηλότερης συχνότητας, όπως αυτά που λειτουργούν στη ζώνη Χ και γύρω από αυτήν, το πίσω μέρος του F-35 έχει προκαλέσει λίγο αμφιλεγόμενο ενδιαφέρον, καθώς η αντιληπτή διατομή του ραντάρ είναι μεγαλύτερη από ό,τι θα ήθελαν ορισμένοι, αφήνοντάς το ενδεχομένως ευάλωτο στην ανίχνευση και ακόμη και στην εμπλοκή από πίσω.
Ακόμα και στην πιο αθόρυβη διαμόρφωσή του, ένα F-35 πρέπει επίσης να ανοίξει τις εσωτερικές του θύρες για να χρησιμοποιήσει πυρομαχικά αέρος - αέρος και αέρος -εδάφους, κάτι που προσφέρει στον εχθρό μια σύντομη ευκαιρία να τον ανιχνεύσει σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις στο ραντάρ.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, μια κεντρική πτυχή του οπλοστασίου αεράμυνας που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οι Houthis την τελευταία δεκαετία περίπου είναι η χρήση αισθητήρων υπέρυθρης ακτινοβολίας για την ανίχνευση, την παρακολούθηση και την ειδοποίηση στόχων, καθώς και ως ανιχνευτές στα ίδια τα αναχαιτιστικά.
Οι Houthis διαθέτουν αποθέματα πυραύλων αέρος - αέρος R-73 και R-27 με υπέρυθρη καθοδήγηση, οι οποίοι έχουν επαναχρησιμοποιηθεί για χρήση εδάφους-αέρος, οι οποίοι αναφέρονται τοπικά ως Thaqib-1 και Thaqib-2.
Οι μαχητές της Υεμένης διαθέτουν επίσης πυραύλους εδάφους - αέρος με υπέρυθρη κατεύθυνση, σειράς Saqr, οι οποίοι έχουν κάποιο βαθμό ικανότητας αιωρούμενης πτήσης. Βασίζονται σε ένα ιρανικό σχέδιο που συνήθως αναφέρεται απλώς ως «358».
Η ικανότητα των πυραύλων Saqr/358 να εμπλέκονται με μαχητικά αεροσκάφη που πετούν υψηλότερα και ταχύτερα είναι πιθανώς κάπως περιορισμένη, αλλά τα Thaqib-1/2 έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να θέτουν σε κίνδυνο τουλάχιστον τους μαχητές στο παρελθόν, στο οποίο θα επανέλθουμε αργότερα.
Οι Houthis δημοσιεύουν επίσης τακτικά πλάνα από υπέρυθρες κάμερες, αφού ισχυρίζονται ότι αναχαιτίζουν αμερικανικά και άλλα ξένα αεροσκάφη με και χωρίς επανδρωμένα αεροσκάφη.
Αυτό, με τη σειρά του, υποδηλώνει την πιθανότητα οι μαχητές της Υεμένης να χρησιμοποιούν επίσης υπέρυθρους αισθητήρες για την ανίχνευση στόχων, την παρακολούθηση και την ειδοποίηση πέρα από τους τύπους υπέρυθρων πυραύλων, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων συστημάτων πυραύλων εδάφους-αέρος με καθοδήγηση ραντάρ, όπως πιο σύγχρονους τύπους που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια με τη βοήθεια του Ιράν.
Σε αντίθεση με τα ενεργά ραντάρ, οι αισθητήρες και οι ανιχνευτές υπερύθρων είναι παθητικοί στη φύση τους.
Αυτό σημαίνει ότι δεν εκπέμπουν σήματα που μια σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου όπως το AN/ASQ-239 ή άλλοι αισθητήρες προειδοποίησης RF μπορούν να ανιχνεύσουν για να ειδοποιήσουν τους πιλότους ότι υπάρχει απειλή και, ιδίως, ότι το αεροσκάφος τους έχει εντοπιστεί και στοχεύεται πριν και μετά την εκτόξευση ενός πυραύλου.
Αυτό δημιουργεί προκλήσεις τόσο για τα αεροσκάφη stealth όσο και για τα μη stealth.
Κατά την εκτόξευση, ένα F-35 θα πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσει τον εισερχόμενο πύραυλο χρησιμοποιώντας το Σύστημα Κατανεμημένου Διαφράγματος (DAS) AN/AAQ-37, το οποίο αποτελείται από μια συστοιχία έξι υπέρυθρων καμερών εγκατεστημένων σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από το αεροσκάφος.
Ωστόσο, ο χρόνος που διαθέτει ο πιλότος για να αντιδράσει θα μπορούσε να είναι πολύ σύντομος σε αυτό το σημείο, ειδικά εάν υπήρχε ελάχιστη έως καθόλου προειδοποίηση.
Ένα αεροσκάφος χωρίς ηλεκτροοπτικές ή/και υπέρυθρες δυνατότητες ανίχνευσης/προειδοποίησης προσέγγισης εκτόξευσης πυραύλων θα έπρεπε πρώτα να βασιστεί στην οπτική ανίχνευση της εισερχόμενης απειλής με καθοδήγηση υπέρυθρης ακτινοβολίας πριν καν επιχειρήσει οποιαδήποτε ενέργεια αποφυγής.
Η σύνδεση αισθητήρων υπέρυθρης ακτινοβολίας με συστήματα πυραύλων εδάφους-αέρος καθοδηγούμενα από ραντάρ θα μπορούσε επίσης να τους βοηθήσει να παραμείνουν κρυμμένοι, μη χρειάζεται να αρχίσουν να ακτινοβολούν μέχρι πολύ αργά στον κύκλο εμπλοκής τους.
Αυτό θα μείωνε τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης ενός στοχευμένου αεροσκάφους.
Θα βοηθούσε επίσης στην καθοδήγηση του ραντάρ ελέγχου πυρός σε μη ορατούς στόχους.
«Οι Houthis και οι Ιρανοί στράφηκαν στο ηλεκτροοπτικό σύστημα, επειδή είναι ένα εντελώς παθητικό σύστημα», είχε δηλώσει στο CBS News ο Μάικλ Νάιτς, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ουάσινγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής, ένα think tank στην Ουάσινγκτον, για ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθώς οι απώλειες των αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9 προς τους Χούθι είχαν ήδη αρχίσει να συσσωρεύονται.
«Είναι δύσκολο να εντοπίσεις αυτά τα πράγματα επειδή δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία υπογραφή πριν από την εκτόξευση».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι η ικανότητα των συστημάτων αεράμυνας των Houthis να υπερβαίνουν το βάρος τους αξιοποιώντας δυνατότητες υπέρυθρης ακτινοβολίας κατώτερου επιπέδου δεν είναι κάτι καινούργιο και από πολλές απόψεις αποτελεί πλεονέκτημα για αυτούς για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Οι μαχητές της Υεμένης ισχυρίστηκαν επίσης ότι έχουν καταστρέψει μαχητικά αεροσκάφη Tornado, F-15 και F-16 με πλήρωμα, καθώς και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που ανήκουν σε δυνάμεις υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας κατά τη διάρκεια μαχών στα τέλη της δεκαετίας του 2010 και στις αρχές της δεκαετίας του 2020.
Αν και δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί ένας ακριβής απολογισμός, σημαντικές απώλειες αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9 Reaper προς τους Houthis είναι επίσης καλά τεκμηριωμένες και με άλλο τρόπο τεκμηριωμένες σε αυτό το σημείο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών